Zonder in al teveel detail te treden: Emile en ik zijn niet meer samen. Mijn kinderen die ik altijd zou behoeden voor alle kwaad, teleurstelling en angst, hebben we moeten vertellen dat papa en mama uit elkaar gaan. Dat doet pijn. Ineens hebben Puk en Saar te maken met grote mensen dingen. Iets wat je als ouder niet wilt. Kinderen horen nog geen zorgen te hebben. Ja, zorgen om welke rok ze nu weer eens aan moeten doen of met welk speelgoed ze nu weer eens moeten spelen. En dat hebben wij hen ontnomen, want ineens zijn er andere zorgen. Vandaag zat ik in de auto. De meisjes achterin. Ik keek in de spiegel en ik zag een beteuterd denkend gezichtje en ineens zegt Puk. Ik mis papa. Ik zeg ja, lieverd, dat snap ik. Moeilijk soms he lief meisje van me, dat papa en mama niet meer samenwonen. Je wilt natuurlijk bij ons allebei tegelijk zijn. Ja, zegt Puk zachtjes. Hard. Bikkelhard voor mijn nog zo kleine meisje. Puk die tijdens haar kinderfeestje de vraag gesteld krijgt; waar is je papa nu eigenlijk? En Puk antwoordt alsof het de normaalste zaak van de wereld is; Oh wist je dat nog niet? Mijn papa en mama zijn uit elkaar. Phoe. Slik. Maar we gaan verder. Ik neem de tijd om met mijn kinderen verdrietig te zijn, te knuffelen en te kletsen. Ze ongelofelijk veel liefde te geven. Want die liefde is onvoorwaardelijk. Dat kan nooit kapot. De liefde die ik altijd heb gegeven en ik blijf mezelf. Ik blijf hun mama en ik ga er alles aan doen om hun te helpen bij het verdriet. Ik ga er alles aan doen om een gezellig huisje te vinden en te maken om met z'n drietjes in te wonen. Ik ga er alles aan doen om positief te blijven. Ik ga voor een nieuwe start!
1 Comment
Natalie
10/24/2016 12:00:14 pm
Wat een naar bericht Ellen voor jou en de meiden maar helaas ken ik de klappen van de zweep. Wat een mooie verhalen schrijf je. Ik heb ze met veel plezier gelezen. Hou je taai en geniet van jullie mooie 2 meiden. X Natalie ( Lagerweij)
Reply
Leave a Reply. |
Archives
June 2023
Categories |