Tijdens onze zomervakantie te Drenthe zijn we met de kinderen naar Kamp Westerbork gegaan,
ook wel de voorportaal van de hel. Dat heeft me een tijdlang niet losgelaten! Wat mij, tijdens het bezoek aan het museum, vooral fascineerde waren de handgeschreven kaarten die men stuurde naar familieleden. Dat voelde zo echt. 'Lieve Ali, sinds de laatste brief die je van me ontvangen hebt, is er heel wat gebeurd. We zijn ook weggehaald, en zitten nu in het kamp Westerbork. Beppie heeft roodvonk, daarom blijven, m'n vader en moeder en Netty hier. Meijer is helemaal alleen naar Vucht. Ik ga misschien wel door naar Polen. Schrijf je terug? Ik kan niet meer terug schrijven.' In het museum van Kamp Westerbork wordt over het leven in het kamp verteld. Originele filmbeelden uit 1944, een gedeeltelijk ingerichte barak, een uit de trein geworpen laatste afscheidsgroet, een grote maquette van het kamp, een tekening van spelende kinderen en vele andere objecten geven een beeld en een gevoel van deze historische plek. En dan is er het kamp zelf. We vertrekken met een bus naar het kamp. Een bedompte, vreemde sfeer waar ook de kinderen gelijk voelen dat het niet gepast is om hard te praten. Kippenvel. Wat hebben al deze mensen allemaal mee moeten maken? We zien prikkeldraad, een stootrand van de trein, een wagon, hout van de barakken. Dit alles stamt uit een afgrijselijke tijd. De kinderen kunnen het zich amper voorstellen, maar wij eigenlijk ook niet. De Gesproken Namen klinken uit twee originele goederenwagons op De Rampe, de plek in het kamp waar tijdens de Tweede Wereldoorlog de treinen naar het oosten vertrokken. Alle 107.000 weggevoerde Joden, Sinti en Roma worden genoemd op dezelfde dag dat zij in de oorlog vertrokken. Bizar. Hoe kun je het verlorene ervaren, iets voelen dat er niet meer is? Ik merkte aan mezelf dat ik meer wilde weten. Ik kon me niet voorstellen dat dit echt gebeurd was. En dan, wat gebeurde er met al deze arme mensen? Ik las en las. De tatoeëerder van Auschwitz. De jongen die 10 concentratiekampen overleefde. De kleine moeder van Bergen-Belsen. De man die naar Auschwitz wilden. Het lijkt niet echt. De hel! Dit had NOOIT mogen gebeuren en dit mag NOOIT meer gebeuren!
0 Comments
Leave a Reply. |
Archives
June 2023
Categories |