Hoppa! Weer verliefd! Steeds weer denk ik, kan het nog mooier? En ja hoor, dat kan!
In het altijd ggggezellige Brabant zit een pareltje verstopt. Midden in natuurgebied de Maashorst. Hartje Groen. Een bijzonder mooie camping gerund door een enthousiast, gastvrij en ontzettend vriendelijk stel. Alice en Joep. We worden verwelkomd met een bord ‘Fijn dat je er bent’. Meteen voelt dit ook fijn. Zodra we één voet over de drempel van de Boshut (ontbijt - lunch - borrel en tevens receptie) stappen weet ik dat dit een heerlijk weekend gaat worden. Hier is zoiets moois neer gezet. Met oog voor detail. Alice en Joep weten precies hoe zij hun gasten moeten verwennen. Geen schreeuwerige kleuren, geen ballenbak en geen zwembad. Maar wel een pipowagen, houten speelhut, een meertje waarin gezwommen mag worden (met kabelbaan en surfplank), een modderkeuken (met zilveren ouderwetse grote pannen en pollepels). Hier kunnen de kinderen zich uitleven, mogen vies worden, kunnen lekker kliederen. Klimrekken, schommels. Er staat een kas. Ook weer zo’n heerlijk stekkie om je terug te trekken. Van die lekkere stoelen om in weg te duiken met een paar tijdschriften ernaast. Ook staan er diverse kruiden. Je bent vrij om deze te pakken. Tijdens ons weekend ging Joep mee hutten bouwen met de kinderen. Er is een speelbos naast de camping van Docus de Das. Oké weer even terug naar ons weekendje weg. We mogen ons plekje zelf uitkiezen. Wij kiezen voor een plekje aan het water. Overal staan picknicktafels. Er is geen kantine maar een huiskamer (met open haard, een schommelstoel, een voetbaltafel, een retro keuken, een huiskamer geheel in bohemian stijl ingericht). Als het koud is en je wilt borrelen, eten of spelletjes spelen dan kun je hier altijd naartoe. Alles is zo sfeervol. We zetten de sleurhut op z’n plek en duiken het terras op voor een lekker biertje. We eten bij de ondergaande zon. Een potje pesten. We voelen ons intens gelukkig. Het enige wat we nog wensen zijn onze kindjes erbij. Wat zouden we dit graag met hen willen delen. De eerste avond maken we een kampvuur bij de Boshut. We horen niks. Oh ja, toch wel. De uil. Wè zeddu nou? Ja, echt een uil. We worden wakker door het gefluit van zo’n 3000 vogels. Sla bij de camping linksaf en je gaat een heerlijke hardlooproute tegemoet. De wow’s en ‘kijk nou’s hebben wij vaak in de mond gehad. Jim fietst met me mee. Tijd om lekker te ontbijten. Bij de Boshut. Dat we dit de volgende ochtend weer hebben gedaan, zegt genoeg. Een verwennerij! En natuurlijk speelde het weer mee. Drie dagen strakblauwe lucht en circa 22 graden. Er zijn geen raketjes of magnums te koop maar Nice Fruitijsjes, biologische fruitijsjes waarin je het fruit nog ziet zitten. Alice en Joep hebben aandacht voor gezonde voeding. Na dit fantastische ontbijt stappen we onder de douche. Geen muntjes. Tegeltjes die ik zelf wel in mijn badkamer zou willen. Vintage lampen en een spiegel uit grootmoederstijd. Modern met oud, ik hou ervan! Een ruime douche en plek om je kleding en handdoek op te hangen. Ik blijf foto’s maken want ik vind alles zo leuk. We stappen op de fiets en gaan de buurt eens even verkennen. We fietsen zo’n 35 km. Een route die wij uit het fietsboek van de Boshut hebben meegenomen. We fietsen door bossen, langs meren en pittoreske dorpjes. We zien amper rijtjeswoningen. Wat een ruimte en vrijheid heb je hier. Na onze fietstocht ploffen we neer op een bankje. We bestellen een lekkere La Trappe en gaan over in de relaxstand. Geen tijd. We fietsen ’s avonds naar Schaijk en eten bij de Notaris. Het lijkt wel zomer. Het hele terras zit vol. Een zwoele lenteavond. Het fijne van de hele dag buiten zijn is dat je zo lekker rozig bent ’s avonds. En dus als een roosje slaapt. Op zondag starten we de dag op z’n campings. Ik probeer op te schrijven wat ik allemaal zie en ik lees wat op een bankje. Het enige wat ik hoor zijn vogels. Jim, zullen we anders tot maandag blijven? Ik kan dat zo moeilijk hè, afscheid nemen van zo’n fijn weekend. Ik geef het mijn kinderen mee; aan al het leuks, komt ook een keer een eind. Dat geldt dus ook voor mij. Maandag wil ik vast ook nog niet naar huis. Dus het moet. Sleurhut weer achter de auto en terug naar huis. Met een dankbaar gevoel verlaten we dit hemelse plekje. Joep en Alice, ongelofelijk veel bewondering voor jullie! Wat jullie hebben weten neer te zetten is uniek. Alles is mooi. Niets, geen minpunten, geen verbeterpunten. Alleen maar vol lof. Ga vooral zo door! Jullie zien ons zeker terug! Misschien wel volgend weekend (-;
1 Comment
|
Archives
June 2023
Categories |